Plezier terugvinden in creativiteit
Vanuit mijn Vrije School-achtergrond wist ik altijd wel dat ik creatief was en mooie dingen kon maken, maar mijn perfectionisme had lange tijd de macht. Ik was mijn plezier verloren, vond mijn werk nooit goed genoeg, kon mezelf wel schieten als ik vertelde dat ik creativiteit als hobby had.
Op een gegeven moment geloofde ik niet dat ik nog iets waard was, ergens goed in was, of ergens nog van kon genieten. Er bleef overigens altijd een verlangen om daarmee om te leren gaan en weer het een en ander op te pakken. Maar wat dan? En vooral: hoe dan? Door een kennismaking met een creatief therapeut bij traumatherapie kwam ik erachter dat ik in moeilijke momenten, waar ik helemaal vastliep en me bevroren voelde, nog wel ‘gewoon’ kon kleien, krabbelen of schilderen en zij suggereerde De Opstap.
In het begin vond ik opdrachten heel vaak zonde van het papier (want wat was het immers waard als ik er iets op zou zetten?). Ik durfde maar weinig verf te gebruiken en liep regelmatig helemaal vast door veel te veel na te denken. Dit is veel beter aan het worden. Ik leer langzaam het nut van ‘zomaar’ wat onderzoeken en rommelen met ideeën.
De Opstap is speciaal voor mij, omdat ik er mezelf kan ontdekken en helemaal mezelf mag zijn: rustig ergens mee bezig, in hyperfocus of totaal verstrooid, voor me uit starend van de overprikkeling of niet geaard. Het is allemaal okee daar. Af en toe heb ik behoefte aan persoonlijk incheck momentje en dan lijkt elke docent daar wel voor klaar te staan. Dat maakt dat ik me leer veilig en gewenst te voelen. Er is heel veel mogelijk, maar ik ervaar het niet als overweldigend. Ik denk doordat er best wat structuur is; de plek en de tijden zijn altijd hetzelfde, je hebt een vaste lesgroep, en de spullen staan op dezelfde plaats (meestal haha).
Wat ik heel bijzonder vind, is dat De Opstap een plek is waar iedereen goed genoeg is hoe die is, op dat moment. Als je bijvoorbeeld moe bent en je wilt misschien na een uur weer weg, dan is dat helemaal okee. Of alleen maar zitten en niets doen, ook dat is helemaal okee. Hierdoor voel ik me, ook als ik me rot voel, genoeg. Ik leer daardoor ook dat die momenten er mogen zijn, dat ik niet altijd op mijn allerbest hoef te zijn.
De Opstap biedt regelmatig workshops (eenmalig tot meerdere keren) waarin je verschillende nieuwe technieken kunt leren. Dat vind ik echt mega leuk en ik leef er helemaal van op. Hierdoor heb ik het etsen ontdekt, en doe ik nu eens in de zoveel tijd een cursus mee in een andere groep omdat ik het niet kan missen.
Voor mij zijn groepen mensen snel te veel en het duurde een hele tijd voor ik me mezelf durfde te zijn. Nu voel ik me erg gehecht aan de medecursisten. We sturen kaartjes bij ziekte, vieren verjaardagen en hebben echt oog voor elkaar. Het is een vast moment in mijn week en geeft me veel houvast merk ik.
Ik vind het leuk dat je door De Opstap nieuwe dingen blijft leren, maar bij mij is het allerbelangrijkste van het deelnemen aan de lessen dat ik langzaamaan leer dat plezier voor prestatie gaat. Dat ik niet altijd nuttig moet zijn, dat iets niet is mislukt als ik wel even een paar uur zonder negatieve gedachten ben geweest. Dat ik leer mezelf te waarderen in plaats van te zoeken naar punten waar ik mezelf kan afkraken. In de afgelopen twee jaar ben ik al vooruitgegaan. Ik kan nu zelfs zeggen dat ik mensen tekeningen en schilderingen cadeau geef, en vooral: dat ik daar blij mee en trots op ben!
– geschreven door een cursist van De Opstap
